Başka bir diyar, başka bir memleket, aynı ben.
Frankfurt gecesinin perdesi kapanmak bilmiyor bir türlü. Oysa her şeyi hazırlamış, sadece gözlerini kapatıp uyuması gereken, ruhumun içinde kaldığı bir beden var yanı başımda.
Kendimi bildim bileli mutlu anlarımda yaşı büyük bir adam, mutsuz anlarımda da çaresiz bir çocuk oluveriyorum. Oysa tersi olmalıydı. Çaresizken mutlu olmak hediye gibidir, güçlü iken sorunlar çözülmesi daha kolay olur. Maalesef tam doyumluk tatlara yer yok bu alemde…
Frankfurt
Ocak 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder