Bugün, sanki bir şeyleri tamamlamış bir eda ile eşyalarımı düzenlerken parmaklarım bir saç teline ilişti. Avuçlarıma aldım, inceledim, tanıdım. Son gecemde bir tuzak gibi kıskıvrak yakalandım, çelikten parmaklıklardan daha güçlü o saç telinle.
Artık duygularımı paylaşmaktan da korkar bir halde savunmasız ve haksız bir tavır takındım kendime. Fakat yine dayanamadım yazdım halimi. Yazılarımdan ve duygularımdan -tıpkı eskisi gibi- beklentilerim olmadığı sonucuna vardığından eminim.
Başına gelenin ne olduğunu bilmek rahatlatır… ve avcısını tanıyan av daha güvendedir. Duygular bazen avcı olur mantığını kovalar, bazen av olur ve kaçar.
Şu bir gerçek ki; anı yaşamak -hele güzelse- bütün bir hayatı yaşamak kadar güzel,
...ve anı yakalamak acı gerçekleri yalan kılmak kadar güzel.
...ve o anı saklamak yeniden yaşamak kadar güzel...
2006 - Stuttgart
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder